Moja Nerwica. Moje choroby...

Pokonaj nerwicę lękową. W tym dziale, dowiesz się wszystkiego na temat nerwicy, a także - porozmawiasz z innymi osobami mającymi problem z tym zaburzeniem. Poznaj nerwicowe historia innych osób.
Calamelli
Posty: 1
Rejestracja: 18 wrz 2021, 14:56

Moja Nerwica. Moje choroby...

Post autor: Calamelli »

Witam Wszystkich!

Chciałem sie z Wami podzielić tym co obecnie przeżywam i poprosić o rady. 

Mam 33 lata, od ok 20 roku życia choruje na nerwice. Na przestrzeni lat bywało różnie - raz lepiej a raz gorzej. Brałem leki, przy pogorszeniu stanu były mi zmieniane, była juz też psychoterapia. Obecnie od kilku tygodni mój stan jest fatalny. Czuję się jakby zgasło nade mną słońce. Strach i lęk towarzyszą mi w każdej chwili. Jakieś pół roku temu zacząłem mieć problemy ze wzrokiem. Wada wzroku pogorszyła się, obraz zaczął być rozmazany a oczy zaczęły bolec i byc suche. Okuliści orzekli suchość gałek i zalecili krople oraz zmianę okularów. Dwa miesiące temu badania wykazały stan na granicy jaskry. Nieustannie zamartwiałem się tym, denerwowałem i czułem nieustanny lęk. Po jakimś czasie straciłem apetyt i sporo schudłem, następnie pojawiły sie bóle pleców w okolicach nerek, bóle brzucha, dreszcze, zawroty głowy, wzmożone pragnienie, zaburzenia w orientacji oraz problemy z pamięcią, a do tego obsesyjne myślenie o swoim fatalnym stanie. Obsesyjne, znaczy cały czas! Nieustające napięcie i lęk i strach. Oczywiście w głowie przewijały mi się wszystkie możliwe choroby, w internecie moje objawy pasują do większości makabrycznych schorzeń co powoduje u mnie stan wycieńczenia i myśli ze mam a to cukrzycę, a to raka, a to inne paskudztwo. Oddycham Smutekiem. Widzę jak mój stan znosi moja żona, jak się martwi i przeżywa. Jest mi czasami tak przykro, że nie potrafię się do niej odezwać inaczej niż ze łzami w oczach. Na okulistę i badania i lekarstwa wydałem już niemałą fortunę... Od tygodnia jestem na chorobowym z powodu osłabienia i zaburzeń widzenia. Bóle w brzuchu i plecach stają się coraz bardziej dokuczliwe. Doszło drętwienie kończyn, zaparcia... dosłownie nogi mam jak z waty. Przejście kilkunastu kroków mnie meczy...

Lekarz rodzinny zlecił podstawowe badania, które poza lekko zwiększonym cukrem wyszły okey. Czekam teraz na usg brzucha, gastroskopię oraz kolejną wizytę u okulisty. Finansowo jest to bardzo duże obciążenie. Psychicznie czekanie na badania i diagnozę jest torturą. No i te obsesyjne szukanie chorób w internecie... A właściwie wpisywanie jakiejś choroby z nadzieją że moje objawy do niej nie pasują. Zgubna nadzieja. Zazwyczaj pasują idealnie. W poniedziałek mam kolejną wizytę u psychiatry. Poproszę o nowe leki - na ostatnie źle reagowałem i odstawiłem jakis czas temu. Moja radość znikła, moje życie to umęczenia. moja żona - tak ją kocham - spala sie przy mnie, a jestem bezsilny i nie potrafię o nią zadbać.  Przede mną kolejne badania, kolejni lekarze. Powrót do pracy? Pracuję przed monitorem a bola mnie oczy - jak dam rade?! Pragnę się pogodzić i pragnę przyjąć cokolwiek Bóg mi daję. I ofiaruje Mu wszystkie moje cierpienia. Czasami chcę już żeby sie to skończyło... Skończyło za wszelką cenę. 

Kto z Was miał/ma podobnie? Kto wie gdzie szukać ratunku? 

Gro79
Posty: 2
Rejestracja: 03 lut 2022, 16:11

Re: Moja Nerwica. Moje choroby...

Post autor: Gro79 »

Witam wszystkich

Mam 42 lata i choruje na nerwicę lękową.
Wszystko zaczęło się w wieku około 20 lat popalalem wtedy trawkę. Za którymś razem w piątkowy wieczór spotkałem się z kolegą u niego w domu.Plan byl taki ze pójdziemy na piwo, zapalimy i pójdziemy na impre.
Jak za paliliśmy to przy piwku dostałem pierwszego w życiu ataku paniki ,czyli kołatanie, pocenie się, nogi z waty, drżenie całego ciała walenie serca tak ze myślałem że wyskoczy i obsesyjna myśl że umieram. Złapałem mega schizę poprosiłem żeby odprowadził mnie na autobus bo ja chce do mamy. Nie bardzo wiedzial o co mi chodzi ale widząc mnie w takim stanie odprowadził mnie na przystanek. Wracając do domu, cały czas trzymałem się za serce i powtarzałem że chce do mamy. Jak wysiadłem z autobusu na świeże powietrze atak minął a ja stwierdziłem że to pewnie po trawie coś sobie wkręciłem i zamiast do domu poszedłem na piwko.
Niestety następnego dnia atak się powtórzył i było coraz gorzej.Przestalem wychodzić z domu pełna agorafobia ( rodzice się cieszyli bo mnie nigdy prawie nie było w domu),lecz o niczym nie wiedzieli.
W nocy nie mogłem spać chodziłem po pokoju wkręcając sobie coraz to inne choroby. Nie kładłem się spać bo myślałem że jak zasnę to umrę. Ostatecznie stwierdziłem że mam guza mózgu i z tą diagnozą udałem się do mamy.
Nadmienię że moja mama była wtedy czynna pielęgniarka więc szybko załatwiła mi wszystkie badania, łącznie z eeg czyli badaniem głowy. Oczywiście wszystkie badania wyszły w normie i zostałem skierowany do psychiatry, który zapisać mi leki. Trafiłem z lekami za drugim razem i brałem wtedy seroxat.
Wspomnę że jazda autobusem do przychodni i z powrotem to była prawdziwa męczarnia, od razu ataki paniki i musiałem czasem juz po 1 przystanku wysiadać.
Brałem ten seroxat przez około 3 miesiące i mój stan się na tyle poprawił że pewnego ranka przestałem go zażywać.
Nie powinno się tak od razu odstawiać leków srri ale ja nie miałem żadnych skutków ubocznych i tak pożegnałem się z nerwica na około 15 lat.
Nic mi kompletnie nie dolegało w między czasie spędziłem 2,5 roku w Anglii.Bylem szczęśliwy .
Niestety moja nerwica po tych 15 latach wróciła tym razem po przepiciu się alkoholem .Dostałem ataku paniki mój mozg juz zapomniał o tym czyli znowu jakbym dostał ataku 1 raz. Moja żona widząc co się że mną dzieje sama wezwała karetkę myśląc ze mam zawał, dolewając jeszcze oliwy do ognia mówiąc żebym się pożegnał z naszą córeczką.
Lekarz po przyjeździe stwierdził że to na tle nerwowym dostałem tabletkę pod język na serce i zastrzyk, po którym wszystko minęło. Ale ja już wiedziałem że to Nawrot nerwicy. Zaczęły się znowu ataki paniki, trafiłem do psychiatry i na terapię grupowa, która mi bardzo pomogła (czekam teraz na następną). Leki które zażywam w chwili obecnej to venlectine i pregabalina.
Na tą chwilę umiem juz opanować ataki paniki, zdarza mi się że przez cały dzień odczuwam niepokój i mam ściśnięty żołądek, ale staram się nie zwracać uwagi na to.
Staram się żyć normalnie choć wiem że się tego cholerstwa jeszcze nie pozbyłem.
Trwa to już 7 lat ten 2 rzut, zaznaczę jeszcze że już nie pale trawki of pierwszego epizodu czyli 22 lata, a alkoholu juz 7 lat.
Ot moja historia nerwicy
Pozdrawiam


ODPOWIEDZ

Wróć do „Nerwica Lękowa - dyskusja ogólna”