Arketis 20 mg (paroksetyna) - tabletki

Forum dotyczące "leków na nerwicę" , lista medykamentów, które skutecznie tłumią/ wygaszają nerwicę lękową "do czasu". Dowiedz się wszystkiego na temat stosowania "leków na nerwicę". Uzyskaj informacje odnośnie osób biorących leki, czy warto po nie sięgać, oraz jakie występują skutki uboczne zażywania leków na nerwicę lękową.
Awatar użytkownika
K@MIL
Administrator
Posty: 165
Rejestracja: 29 maja 2020, 22:22
Lokalizacja: Kluczbork
Kontakt:

Arketis 20 mg (paroksetyna) - tabletki

Post autor: K@MIL »

Co to jest Arketis?
Co zawiera i jak działa Arketis?
Kiedy stosować Arketis?
Kiedy nie stosować tego preparatu?
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Arketis?
Dawkowanie preparatu Arketis
Czy można stosować Arketis w okresie ciąży i karmienia piersią?
Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Inne preparaty na rynku polskim zawierające paroksetyna


Co to jest Arketis?
Lek o działaniu przeciwdepresyjnym, należący do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.

Co zawiera i jak działa Arketis?
Substancją czynną preparatu jest paroksetyna, należąca do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (można spotkać skrót SSRI dla określenia tej grupy leków, pochodzący od angielskiego selective serotonin reuptake inhibitor). Serotonina jest jednym z neuroprzekaźników, substancji odgrywających istotną rolę w komunikacji pomiędzy neuronami. Miejsce połączenia dwóch neuronów zwane jest synapsą. Komórka przekazująca informację, znajdująca się przed synapsą, uwalnia do szczeliny synaptycznej tak zwany mediator, czyli substancję, która jest wychwytywana i rozpoznawana przez komórkę odbierającą informację, znajdującą się za synapsą. W tym przypadku mediatorem jest serotonina. Niektóre cząsteczki serotoniny zostają wychwycone z powrotem przez receptory neuronu znajdującego się przed synapsą, co nazywamy wychwytem zwrotnym. Działanie paroksetyny polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny, a co za tym idzie na wydłużeniu czasu działania serotoniny w synapsie i czasu pobudzenia komórki odbiorczej. Impulsy nerwowe wysyłane są częściej. Większa stymulacja zależnych od serotoniny komórek wiązana jest z działaniem przeciwdepresyjnym, a także z warunkowaniem skuteczności leczenia zaburzenia obsesyjno–kompulsyjnego, fobii społecznej, zaburzenia lękowego uogólnionego, zaburzenia stresowego pourazowego oraz zaburzenia lękowego z napadami lęku. Paroksetyna ma niewielkie powinowactwo do receptorów muskarynowych. Badania na zwierzętach wykazały jej słabe właściwości antycholinergiczne. Paroksetyna nie wpływa hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i nie ma właściwości hipotensyjnych. Stosowanie paroksetyny rano nie ma żadnego szkodliwego wpływu ani na jakość, ani na długość snu. Co więcej, osoby reagujące na leczenie paroksetyną, doświadczają poprawy snu.

Kiedy stosować Arketis?
Preparat jest wskazany w leczeniu:
· ciężkiego epizodu depresji
· zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
· zaburzenia lękowego z napadami leku z agorafobią lub bez niej
· fobii społecznej
· zaburzenia lękowego uogólnionego
· zaburzenia stresowego pourazowego.

Kiedy nie stosować tego preparatu?
Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazane jest równoległe z paroksetyną stosowanie inhibitorów MAO.
Leczenie paroksetyną można rozpocząć 14 dni po zakończeniu stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO oraz następnego dnia po zakończeniu stosowania odwracalnych inhibitorów MAO typu A. Inhibitory MAO mogą być wprowadzone do leczenia 1 tydzień po odstawieniu paroksetyny.
Nie należy stosować paroksetyny równolegle z tiorydazyną, ze względu na możliwe wydłużenie odstępu QT i związane z tym ciężkie komorowe zaburzenia rytmu typu torsades de pointes. Preparatu nie należy stosować równolegle z pimozydem.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Arketis?
Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Dane dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego stosowania paroksetyny u dzieci i młodzieży do 18. roku życia są ograniczone. Brak długoterminowych danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania dotyczących wzrostu, dojrzewania, rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Jeśli lekarz zadecyduje o konieczności leczenia dziecka tym preparatem, należy monitorować rozwój chorego, a także jego zachowanie pod kątem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. W razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości należy niezwłocznie skontaktować się z pediatrą.
Efekty leczenia paroksetyną widoczne są po kliku tygodniach jej stosowania, niekiedy ten czas jest dłuższy. Szczególnie osoby ze skłonnościami do myśli samobójczych związanych z depresją powinny być w tym okresie pod ścisłą kontrolą lekarza, ponieważ ze stosowaniem leku może wiązać się próba samobójcza. Wszelkie zauważone niepokojące zmiany zachowania powinny zostać niezwłocznie zgłoszone lekarzowi.
Stosowanie preparatu może u niektórych osób prowadzić do akatyzji (stan niepokoju, niemożność powstrzymania się od wykonywania ruchów), szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia. W takim przypadku lekarz nie będzie prawdopodobnie zwiększał dawki leku.
Jeśli wystąpią objawy takie jak:
· hipertermia
· sztywność mięśni
· drgawki kloniczne mięśni
· chwiejność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych
· zmiany stanu psychicznego (drażliwość, splątanie, krańcowe pobudzenie psychoruchowe przechodzące w majaczenie i śpiączkę)
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, gdyż ich przyczyną może być niebezpieczny dla życia tak zwany „zespół serotoninowy”.
W następujących przypadkach w trakcie leczenia chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza:
· jeśli cierpi na manię (w razie wystąpienia fazy maniakalnej lekarz prawdopodobnie przerwie leczenie)
· jeśli stwierdzono u niego niewydolność nerek lub wątroby
· jeśli cierpi na padaczkę
· jeśli cierpi na zaburzenia pracy serca
· jeśli stosuje doustne leki przeciwzakrzepowe, leki, które wpływają na czynność płytek krwi lub inne leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne takie jak klozapina, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), jak również jeśli w przeszłości występowały zaburzenia krzepnięcia krwi (podczas stosowania preparatu mogą wystąpić przedłużające się lub nieprawidłowe krwawienia).
U chorych na cukrzycę może być konieczna zmiana dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (decyzję taką podejmuje lekarz).
Jeśli podczas stosowania preparatu wystąpi atak drgawkowy, leczenie powinno zostać przerwane (decyzję taką podejmuje lekarz).
Doświadczenie w leczeniu paroksetyną osób, u których zastosowano elektrowstrząsy jest bardzo niewielkie. Z tego powodu zaleca się ostrożność w tej grupie osób.
Paroksetyna, podobnie jak pozostałe leki z tej grupy, może powodować rozszerzenie źrenic; należy zachować ostrożność stosując ją u chorych z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub jaskrą w wywiadzie.
Istnieją rzadkie doniesienia o występowaniu hiponatremii podczas stosowania paroksetyny, szczególnie u osób starszych. Zjawisko to ustępuje zwykle samoistnie po odstawieniu preparatu.
Nie należy nagle przerywać leczenia, ponieważ mogą wystąpić reakcje odstawienia. Typowe objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i/lub wymioty, drżenie i bóle głowy. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie stosowania preparatu należy stopniowo zmniejszać dawkę, przestrzegając ściśle zaleceń lekarza.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Leki psychoaktywne mogą zaburzać zdolność podejmowania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Zachowaj ostrożność!

Dawkowanie preparatu Arketis
Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:
Ciężki epizod depresji, fobia społeczna, zaburzenie lękowe uogólnione, zaburzenie stresowe pourazowe:
Zwykle stosuje się 20 mg na dobę. W razie konieczności (po upływie co najmniej kilku tygodni stosowania preparatu) lekarz może zadecydować o zwiększaniu dawki o 10 mg do maksymalnie 50 mg na dobę.
Poprawa stanu chorego staje się widoczna w drugim tygodniu leczenia.
Stosowanie preparatu powinno być kontynuowane co najmniej przez 6 miesięcy, aby zagwarantować ustąpienie objawów depresji. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:
Zwykle stosuje się 40 mg na dobę, dawka początkowa powinna wynosić 20 mg na dobę. W razie konieczności lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 60 mg na dobę.
Aby zapewnić skuteczność leczenia, chory powinien stosować preparat co najmniej przez kilka miesięcy. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku:
Zwykle stosuje się 40 mg na dobę, dawka początkowa powinna wynosić 10 mg na dobę.
Rozpoczynanie leczenia od małej dawki początkowej zalecane jest w celu zredukowania ryzyka zaostrzenia objawów lęku napadowego, które, niekiedy występuje w początkowym okresie leczenia. Jeśli po kilku tygodniach stosowania zalecanej dawki obserwowana reakcja na leczenie jest niewystarczająca, lekarz może zadecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 60 mg na dobę.
Osoby z zaburzeniem lękowym z napadami lęku powinni być leczeni dostatecznie długo, aby zapewnić ustąpienie objawów. Okres ten może trwać kilka miesięcy lub nawet dłużej. O czasie stosowania preparatu zawsze decyduje lekarz.
Długoterminowe leczenie powinno być regularnie oceniane.
U osób w podeszłym wieku dawka maksymalna to 40 mg na dobę.
U osób z niewydolnością wątroby i ciężką niewydolnością nerek zaleca się stosowanie jak najmniejszych dawek preparatu.
Ze względu na brak badań preparatu nie stosuje się u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia.
Sposób podawania:
Preparat należy stosować raz na dobę rano, podczas posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletki nie należy rozgryzać.

Czy można stosować Arketis w okresie ciąży i karmienia piersią?
W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.
Nie należy stosować preparatu u kobiet planujących ciążę oraz w czasie ciąży, chyba, że lekarz uzna, że stan matki bezwzględnie tego wymaga (po rozważeniu możliwości zastosowania terapii alternatywnej). Należy unikać nagłego przerywania leczenia paroksetyną podczas ciąży.
Paroksetyna przenika do mleka kobiecego w niewielkim stopniu, dlatego lekarz może rozważyć zastosowanie preparatu podczas karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?
Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane jest równoległe przyjmowanie paroksetyny z inhibitorami MAO (ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego) i pimozydem (możliwość wydłużenia odstępu QT).
Jako silny inhibitor CYP2D6, paroksetyna może powodować zmniejszenie stężenia endoksyfenu, jednego z najważniejszych czynnych metabolitów tamoksyfenu. Z tego względu, jeżeli to możliwe, należy unikać stosowania paroksetyny podczas leczenia tamoksyfenem.
Należy zachować ostrożność stosując preparat w skojarzeniu:
· z procyklidyną, ponieważ znacznie zwiększa się jej stężenie w osoczu i mogą wystąpić objawy antycholinergiczne; lekarz zmniejszy w takim przypadku dawkę procyklidyny
· z lekami serotoninergicznymi (takimi jak L-tryptofan, tryptany, tramadol, linezolid, chlorek metylotioniny, leki z grupy SSRI, lit, petydyna i preparaty zawierające ziele dziurawca) ze względu na możliwość wystąpienia zespołu serotoninowego
· z fentanylem w znieczuleniu ogólnym lub w leczeniu przewlekłego bólu
· lekami metabolizowanymi przez izoenzym CYP2D6 cytochromu P-450; nie zaleca się jednoczesnego stosowania paroksetyny i metoprololu podawanego w niewydolności serca ze względu na jego wąski indeks terapeutyczny w tym wskazaniu.
· z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, a także z lekami które wpływają na czynność płytek krwi lub innymi lekami, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne takie jak klozapina, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), ponieważ istnieje możliwość zmiany ich działania (na przykład zwiększone krwawienie)
· z preparatami dziurawca, ponieważ zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych paroksetyny.
Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Jak każdy lek, również Arketis może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często mogą wystąpić: nudności, zaburzenia seksualne.
Często mogą wystąpić: zwiększenie stężenia cholesterolu, zmniejszenie apetytu, senność, bezsenność, pobudzenie, nieprawidłowe marzenia senne (w tym koszmary senne), zawroty głowy, drżenie, ból głowy, zburzenia koncentracji, niewyraźne widzenie, zaparcia, biegunka, wymioty, suchość w jamie ustnej, pocenie się, osłabienie, zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często mogą wystąpić: nieprawidłowe krwawienie, przeważnie dotyczące skóry i błon śluzowych – najczęściej wybroczyny, splątanie, omamy, objawy pozapiramidowe, rozszerzenie źrenic, tachykardia zatokowa, przemijające podwyższenie lub obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, niedociśnienie ortostatyczne, wysypka, świąd, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu.
Rzadko mogą wystąpić: hiponatremia, reakcje maniakalne, lęk, depersonalizacja, napady paniki, akatyzja, drgawki, zespół niespokojnych nóg, bradykardia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, hiperprolaktynemia/mlekotok, ból stawów, ból mięśni.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, reakcje alergiczne (w tym pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy), zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, zespół serotoninowy (objawy: pobudzenie, splątanie, pocenie się, omamy, hiperrefleksja, mioklonie, dreszcze, tachykardia i drżenie), ostra jaskra, krwawienia z przewodu pokarmowego, zaburzenia czynności wątroby, takie jak zapalenie wątroby, czasami związane z żółtaczką i/lub niewydolnością wątroby, ciężkie reakcje skórne (w tym rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka), nadwrażliwość na światło, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), obrzęki obwodowe.
Ponadto z nieznaną częstością mogą wystąpić: myśli samobójcze, zachowania samobójcze, szumy uszne.
Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych odnotowano w trakcie leczenia paroksetyną lub w krótkim czasie po przerwaniu leczenia.
Badania epidemiologiczne wykazały zwiększone ryzyko złamań kości wśród pacjentów przyjmujących leki z tej grupy, mechanizm tego działania nie jest znany.
Załączniki
Arketis 20 mg (paroksetyna) - tabletki.jpg
Arketis 20 mg (paroksetyna) - tabletki.jpg (35.63 KiB) Przejrzano 1996 razy
Nerwica Lękowa / https://nerwicalekowa.pl /Nerwica nie wraca. To my wracamy do niej!

Wróć do „Leki na nerwicę lękową”